In dit gemeentelijk monument was het een probleem om op een veilige manier naar boven en beneden te komen. De trap in het oorspronkelijke oude pand was gevaarlijk stijl en smal. Door de zeer hoge verdiepingshoogte (bijna 4 meter) gecombineerd met de huidige normen voor trappen zou de nieuwe trap veel meer ruimte innemen. Mede door een verwoestende brand ontstonden ook andere wensen en  nieuwe mogelijkheden. Zo is het idee ontstaan om de ene helft van de woning authentiek te laten en geheel te restaureren en de andere helft een moderne look te geven in een authentieke sfeer.

De nieuwe trap draait zich om een grote kastenpartij heen een weg omhoog waardoor er een vide ontstaat die de woning meer dimensie geeft. De kastenpartij loopt vanaf de kelder volledig door tot het dak en heeft aan alle kanten diverse functies: van garderobe tot keuken, wijnkelder tot meterkast, van kledingkasten tot toegang naar de vlizotrap, maar je loopt er ook doorheen om naar de slaapkamer te komen en dient tevens als scheidingswand.

De zelfdragende dakconstructie maakt het mogelijk om op de verdieping een geheel ‘open’ plattegrond te maken, iets wat de bewoners erg graag wilden.